Telefonlar yokken insanlar ne yapıyordu sorusunun cevabı; mektuplaşıyorlardı.
Sevgilisine, arkadaşına, akrabasına mektup gönderen insanlar, telefonun hatta akıllı telefonların gelmesiyle bu adeti çoktan tarihe gömdü. Eskiden farklı amaçlarla kullanılan bu mektup, şimdiler de çocukları sevindirmeye yarıyor.
Kaç kişinin bundan haberi var, bilmiyorum. Ben de yeni öğrenenler arasındayım. Mektup arkadaşlığı için çok zahmete, işleme, detaya gerek yok. Bir okul ile anlaşıyor, doğuda yaşayan, durumu olmayan, durumu olup da yeni insanlar, hayatlar tanımak isteyen çocuklara yoldaş oluyorsunuz.
Ben instagram aracılığı ile bulduğum bir hesapla iletişime geçtim, güveni sağladıktan sonra da kendime Siverek'de yaşayan 6. sınıf öğrencisi bir kız çocuğunu mektup arkadaşı edindim. Çok güzel bir dostluğumuz oluştu. Ondan haber geleceğ,ni bilmek, ona umutla bir şeyler yazabilmek, ne güzel bir duygu.
Hayatın akışında farklı hayatları göremiyor, farklı insanların farkında olamıyoruz. Uzakta da olsa, bir çocuğun kalbine dokunabilmek öyle maneviyatı yüksek bir duygu ki, anlatılamıyor.
Benim gibi daha bir çok insan bu şekilde çocuklara yoldaşlık ediyor. Sizlerin de bu şekilde projelere katılmanızı, destek vermenizi isterim. Hiç bir külfeti, maddi yükü olmayan, tamamen gönül bağına dayanan harika bir iş.
Bir mektup size ne kaybettirebilir ki?
Kazanacaklarınızı düşünün....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder